ကဲ!ေတြ႕ျပန္ျပီ..။ ရွင္ ကၽြန္မေနာက္ကို အျမဲတမ္းလိုက္ေနတယ္ဆိုတာ
ကၽြန္မသိသားပဲ။ ကၽြန္မသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြ.... ကၽြန္မရွိေနႏုိင္တဲ့
ေနရာေတြမွာ ရွင္အျမဲ ေရာက္...ေရာက္လာတတ္တာ အခုဆို သံုးလေလာက္ရွိျပီေနာ္။
ရွင့္ကိုကၽြန္မစေတြ႕တဲ့ေန႕ေလးကို ကၽြန္မမွတ္မိပါေသးတယ္။
အဲ့ဒီ့ေန႔က MNLေဘာလံုပြဲစဥ္ေတြထဲက ရတနာပံုအသင္းနဲ႕ ကေမၻာဇအသင္းတို႕
ကန္တဲ့ေန႔.....သု၀ဏကြင္းမွာေပါ့။ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္
ေဘာလံုးကို၀ါသနာပါတဲ့ကၽြန္မ....
အကိုေတြနဲ႕အတူတူ ရတနာပံုအသင္းကို
အားေပးမိတယ္။ ပြဲစျပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ရတနာပံုအသင္းက ကေမၻာဇအသင္းကို
ပြဲဦထြက္ဂိုး ကန္သြင္းလိုက္တယ္။
"*ဂိုးးးးးး"
"ေ၀းးေဟးးေဟးး ရတနာပံုဂိုးျပီကြ!!!"
ပြဲဦးထြက္ဂိုးသြင္းလိုက္ႏိုင္တာမို႕
ရတနာပံုအသင္းပရိသတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကၽြန္မေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္မအေနာက္က မေရမရာအသံမ်ိဳးနဲ႕ ဟူးးးဆိုျပီး သက္ျပင္းခ်သံ
တုိးတိုးေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရတယ္။
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္.......အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေလးမွာေပါ့။ ကၽြန္မ ရွင့္ကိုစေတြ႕ခဲ့တာ...။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုစံနဲ႕ေခါင္းကိုကုတ္ေနတဲ့ ရွင့္ပံုစႀံေလးကို
ကၽြန္မအရမ္းရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ရွင္က ကေမၻာဇအသင္းဘက္က အားေပးတယ္နဲ႕တူတယ္။
ေသခ်ာပါတယ္....။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ ရွင့္ပံုစံက
ရွမ္းတိုင္းရင္းသား တစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနသလိုပါပဲ။ ရွင့္ကို
အကဲခတ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကုိ ရွင္က သတိထားမိသြားတယ္နဲ႕တူတယ္။ ကၽြန္မကို ရွင္က
ျဖတ္ခနဲ လွမ္းျပံဳးျပတယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္က
ရွင့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးျပီး ေက်ာခုိင္းပစ္လိုက္တယ္။ မိန္းကေလးျဖစ္ျပီး
ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ေရာက္ေနလို႕ ေပါ့ျပက္ျပက္မိန္းကေလးမ်ား ထင္ေနသလား။
ေဘာလံုး၀ါသနာပါလို႕သာ လာအားေပတာရွင့္။ အရလြယ္မယ္ထင္ျပီး
ဇာတ္လမ္းလာစလို႕ကေတာ့ ပါးက်ိဳးသြားမယ္မွတ္!!! ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို
ခပ္တင္းတင္းပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ကၽြန္မကို ခဏခဏ
လွမ္းၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္မမ်က္လံုး ေထာင့္စြန္းမွာ ျမင္ေနရတယ္။
ေဘာလံုးပြဲျပီးလို႕ အျပန္မွာ ကၽြန္မတို႕ကားေနာက္မွာ ရွင့္ကားကို
ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ရွင္ ကၽြန္မဘယ္မွာေနသလဲဆိုတာ လိုက္ၾကည့္တာပဲမဟုတ္လား။ ရွင္
ကၽြန္မတို႕ကားေနာက္မွာပါလာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို အကိုေတြကိုေျပာျပရင္
"ေနာက္တစ္ခါ ေဘာလံုးပြဲလိုက္မၾကည့္ရဘူ"လို႕ ပိတ္ပင္မွာစိုးလို႕ ကၽြန္မ
မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ဘူး။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ေနာက္ရက္ေတြကစျပီး
ရွင့္ကိုကၽြန္မျမင္ကြင္းထဲမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မသင္တန္းတက္တဲ့
ေနရာတစ္၀ိုက္မွာ..... ကၽြန္မသြားေနက် ေျမနီကုန္း ဒဂံုစင္တာနားမွာ.....
ရွင့္ေျခရာေတြကို
ထပ္ေနတာပဲေလ။ ကၽြန္မ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေနရာေတြကို သြားတတ္တယ္ဆိုတာကို
ေလ့လာထားတဲ့ရွင္က တနဂၤေႏြေန႕ မနက္တုိင္း ေရႊတိဂံုဘုရား အဂၤါေထာင့္မွာ
ေစာင့္ေနဖို႕လည္း ၀တၱရား မပ်က္ခဲ့ဘူး...။
ကၽြန္မလည္း မိန္းကေလးပဲ။ေယာက်ား္ေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို စိတ္၀င္စားသလား...မ၀င္စားဘူးလား
ဆိုတာ
သိပ္သိတာေပါ့ရွင္။ ရွင့္ကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္မကို စိတ္၀င္စားေနမွန္း
သိပ္သိသာပါတယ္။ ကၽြန္မက မိန္းကေလးပီပီ ကိုယ့္ကိုေျပာလာမယ့္အခ်ိန္ကိုပဲ
ေစာင့္ေနရတာ။ ဒါေပမယ့္ရွင္က ကၽြန္မနဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕ေတာင္
အခြင့္အေရးေလးမဖန္တီးပဲ ရွင္တစ္ေယာက္ထဲ အံု႕ပုန္းၾကီး လုပ္ေနတာကိုး။
အခုလည္း ရွင္ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ကၽြန္မအလာကို
ေစာင့္ေနျပန္ျပီမဟုတ္လား။ ဒီေန႕လည္း ထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္မနဲ႕
စကားေျပာဖို႕အခြင့္အေရးရေအာင္ မဖန္တီးပဲ ကၽြန္မ ေမြးနံေထာင့္မွာ
ေရသပၸါယ္တာ.... ပုတီးစိတ္ေနတာေတြကိုပဲ ေငးျပီး
ရွင္ျပန္သြားဦးမွာပဲမဟုတ္လား..
..။ ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္လို႕
ဖြင့္မေျပာရဲတဲ့ အလကားလူၾကီး။ ရွင္ေတာ့ေနာ္.... ကၽြန္မနဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ေတာ့မွ
ဒီအေၾကာင္ကိုေျပာျပီး ဗိုက္ေခါက္ကို လိမ္ဆြဲပစ္ဦးမယ္။
ကဲ............ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘုရား၀တ္ျပဳဦးမွ။ သူ႕ကုိပဲ
အာရုံေရာက္ေနလို႕ မျဖစ္ဘူ။ ကိုယ့္ေမြးနံေထာင့္မွာ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့
ကၽြန္မကို သူက ဘုရားတန္ေဆာင္းတစ္ခုမွာ ထုိင္ျပီးေငးေနေလရဲ႕။
သူၾကည့္ေနမွန္းသိေနေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘုရားစာရြတ္တာေတာင္
ပါးစပ္က်ယ္က်ယ္မဟမိဘူး။ တိုးတိုးေလးပဲ ရြတ္ေနမိတာ...။ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို
ကၽြန္မအေဒၚေတြသာ သိလို႕ကေတာ့ ကုေျႏၵမရဘူးဆိုျပီ ေခါင္းကိုနာနာေလး
ေခါက္မွာေသခ်ာတယ္။ ကၽြန္မလည္းအေဒၚေတြနဲ႕ ေနရေတာ့
အေဒၚေတြလိုအပ်ိဳၾကီးစတိုင္ျဖစ္ျပီး အဖြားၾကီးအိုေပါက္စေလး ျဖစ္ေနျပီ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက အေဒၚေတြလိုေတာ့ အပ်ိဳၾကီးမလုပ္ပါဘူးေနာ္။
ကၽြန္မကိုၾကိဳက္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ... စစ္ဗိုလ္ေတြ...ဆရာ၀န္ေတြ
အမ်ားၾကီးထဲက စိတ္ၾကိဳက္ေရြးလို႕ရေနတာပဲဟာ...
...။
ေဟာ......... သူ ကၽြန္မအနားကို ေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခသံ ၾကားတယ္။
သူ ကၽြန္မကို စကားလာေျပာမလို႕လားမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအနားကိုမေရာက္ခင္
ေျခသံက ရပ္သြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ရွင္က အလွဴခံပံုးထဲကို ေငြစကၠဴအသစ္ေလးေတြ
လာလွဴတာကိုး။ ကၽြန္မျဖင့္ ရင္ကိုထိတ္သြားတာပဲ။ ရွက္ရွက္နဲ႕၀န္ခံရရင္
ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခုန္သြားတယ္။ ကဲ... ေနေတာင္ နည္းနည္းပူစျပဳလာျပီ။
အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္.....။
"အားးးး.......အမေလး နာလိုက္တာ"
အေရွ႕ဘက္မုခ္ေလွကားကအဆင္းမွာ
ကၽြန္မေျခေခ်ာ္ျပီး လဲက်သြားတယ္။ လူၾကားထဲမွာေခ်ာ္လဲတာဆိုေတာ့
ရွက္လိုက္တာေနာ္...။ ကၽြန္မ ေျခက်ငး္၀တ္လည္သြားတာနဲ႕တူတယ္။ သိပ္နာတာပဲ။
ဒုကၡပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး အကူအညီလွမ္းေတာင္းမွ
အဆင္ေျပမယ္နဲ႕တူတယ္။
ေဟာေတာ့......
သူက ကၽြန္မဆီေလွ်ာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမေျပာ...ညာမေျပာနဲ႕ ကၽြန္မကို
ပုခံုးကေန ဆြဲထူလိုက္တယ္။ သူက ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲနဲ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႕
ကၽြန္မကို ပုခံုးဖက္ျပီး ဓါတ္ေလွကားဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားတယ္။
ၾကည့္....ဘယ္လိုလူၾကီးလဲ??? ဓါတ္ေလွကားေမာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးကေတာင္
ကၽြန္မတို႕ကို ျပံဳးျပံဳးၾကီး လိုက္ၾကည့္ေနေသးတယ္။
ရွက္လိုက္တာေနာ္........။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ရွက္စိတ္နဲ႕ ထူပူသြားတာပဲ။
ဖိနပ္အပ္တဲ့ေနရာနားေရာက္ေတာ့ သူက ကၽြန္မကုိ
က်ားဘန္းပရုတ္ဆီဘူးအေသးေလး ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူေနာက္ထပ္ေပးလာတာက
စာအိတ္အျပာေလးတစ္ခု.....။ အုိ....ကၽြန္မ အရမး္ရင္ခုန္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္
ရည္းစားစာေပးတဲ့ေနရာၾကီးကေတာ့ ရင္ခုန္ခ်င္စရာ မေကာင္းဘူးေနာ္။ သူကေတာ့
စာေပးျပီးျပီးခ်င္း ကၽြန္မကိုေက်ာခုိင္းျပီးေတာ့ ျပန္သြားတယ္။ တကယ္ဆိုရင္
"ေျခေထာက္နာေသးလား....သက္သာရဲ႕
လား" သူတစ္ခုခုေတာ့ ကၽြန္မကိုေမးသင့္တာေပါ့။
ေျခေထာက္က အရမ္းနာေနတာမို႕
ကၽြန္မTaxiဌားျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
အ၀တ္အစားေတာင္မလဲႏုိင္ေသးဘူး။ ကၽြန္မ အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ခ်ျပီး
စာအိတ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။အထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ေရးထားပါလိမ့္??? စာအိတ္ေလးက
ေရေမႊးနံ႕သင္းသင္းေလးေမႊးေနတယ္။ ကၽြန္မ စာေခါက္ေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္......။
"ခ်စ္သူ..........."
အမယ္....ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အလာၾကီးပဲ။
ကၽြန္မကို ေခၚေ၀ၚတဲ့အသံုးအႏႈန္းကိုက ခ်စ္သူတဲ့။အခုကတည္းက
ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႕....။ ကဲေလ.....စာကိုဆက္ျပီးေတာ့ ဖတ္ဦးမွ။
"ခ်စ္သူ..................
ကၽြန္ေတာ္က စကားမေျပာႏိုင္တဲ့သူမို႕ ခ်စ္သူကိုခ်စ္တယ္လို႕ စာနဲ႕ပဲေျပာပါရေစ။
ေဟာေတာ့!!! ကၽြန္မ ေယာင္ယမ္းျပီး စာရြက္ကို လံုးေျခလိုက္မိတယ္။
စာေတာင္ ဆက္ဖတ္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ သူက စကားမေျပာႏိုင္တဲ့
ဆြံ႕အေနတဲ့သူတဲ့။ ဘုရားေရ......။ ေၾသာ္.....ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ကၽြန္မကို
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာတာကိုး။ ကၽြန္မကေတာ့ သူ႕ကို ရုပ္ကလည္းေခ်ာ...
အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ လူေခ်ာေလးဆိုျပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားလိုက္ရတာ။
လက္စသတ္ေတာ့...သူက အအၾကီးပဲ။
ကၽြန္မ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပဲနဲ႕ အံ့အားသင့္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့မွ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္.... စကားမေျပာႏိုင္တဲ့
သူ႕အျဖစ္ကိုလည္း သနားမိတယ္။ ကၽြန္မ သူ႕ကိုသနားေပမယ့္
ကၽြန္မရဲ႕လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ေတာ့ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ဘယ့္ႏွယ့္...အိမ္မွာေတာင္ စကားနည္းတဲ့ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာ
ပ်င္းေနရတာ။ သူနဲ႕သာဆိုလို႕ကေတာ့ ကၽြန္မပါ စကားေျပာတတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မစိတ္ကို ဒံုးဒံုးခ်လိုက္မိတယ္။ ေတာ္ျပီ...
အပ်ိဳၾကီးပဲလုပ္ေတာ့မယ္လို႕................။
မခ်စ္စႏိုး
(အမေတာ္မ်ားအား ရည္ရြယ္ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါ.......။ အမေတာ္အပ်ိဳၾကီးမ်ား သည္းခံၾကပါ။)
