Sunday, November 18, 2012

ခ်စ္သူအတြက္ေရးတဲ့ကဗ်ာ............


အရာရာကို ျငီးေငြ႕လြယ္တဲ့

ေျပာင္းလဲမႈကို ႏွစ္သက္တဲ့ ငါ..............

ထာ၀ရ မေျပာင္းလဲတာဆိုလို႕ ရင္ထဲက နင္ပဲ ရွိတယ္.........။

ငါ့ကိုဘာလို႕ခ်စ္တာလဲ?????? တဲ့

အဲ့ဒါဆိုရင္ ေမးစမ္းပါရေစ

ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုလို႕လား.............။

ငါ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ နင္သိခ်င္မွသိလိမ့္မယ္

ဒါေပမယ့္ ငါက ခ်စ္တတ္လြန္းလို႕ ငါ့ကိုယ့္ေစာင့္နတ္ကေတာင္ ငါ့ကို က်ိန္ဆဲေနျပီ

(လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အခ်စ္ဆံုးဆိုတဲ့ ဥပေဒသကို ခ်ိဳးေဖာက္လို႕တဲ့)


စီးပြားတြက္ တြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္........

နင့္အတြက္နဲ႕ ငါစြန္႕လႊတ္ခဲ့ရတဲ့အရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ.....

နင္ကေတာ့ ငါ့အတြက္စြန္႕လႊတ္ခဲ့တာ ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေလးတစ္ခုထဲ............။

(ဒါေပမယ့္ ငါကဒါေလးနဲ႕ေတာင္ ေက်နပ္ေနခဲ့တာ.......)

ငါ့ရဲ႕အတၱဆန္ဆန္ ခံယူခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ေပါ့........

နင့္ကို မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခံစားမႈအခ်ိဳ႕ရွိတယ္...

တစ္ခါတစ္ေလလည္း ငါမေျပာပဲနဲ႕ နင့္ဘာသာနင္ သိသြားေလရ႕ဲ.............။

လူေတြက ငါ့ကိုမွတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္

ငါ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္လြယ္တဲ့လူတဲ့

ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ မဖန္တီးႏိုင္တာ သူတို႕မသိၾကဘူး.........။

(ဘယ္ေတာ့မွ သိၾကမွာလည္း မဟုတ္ဘူး........)

ငါ့ကို ခ်စ္တဲ့လူေတြအမ်ားၾကီး................

ဒါေပမယ့္ ငါခ်စ္တာက်ေတာ့ နင္တစ္ေယာက္ထဲ.............

( စီးပြားေရး လုပ္စားတာဆိုရင္ ငါေတာ့အရင္းျပဳတ္ေနျပီ........)

ေသခ်ာတာကေတာ့...................

ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး ျဖစ္သလိုေမ့ပစ္ရေအာင္လည္း

ငါက နင့္ကို ျဖစ္သလိုခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး...........။

                                                                           မခ်စ္စႏိုး

Wednesday, November 14, 2012

သင္က NATOလား???? NTAOလား??????

ဒီေန႕ အတန္းလစ္ေနက် မခ်စ္စနိုးတစ္ေယာက္ အတန္းမလစ္ပဲ မခ်စ္စနိုးတို႕ ေဘာဂေဗဒဌာနမွ အေဖဂ်မ္းလို႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ ဆရာဦးေ၀တည္စာသင္ခ်ိန္ကို တက္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လညး္ဆိုေတာ့ မေန႕ကTutorialခ်ိန္မွာ ဒီေန႕မတက္ရင္ ေနာက္ေနာင္ က်ဴတိုရီယယ္ေျဖခြင့္လံုး၀မေပး လို႕ ေၾကညာထားလို႕ပါပဲ။ အဲံဒီ့ေၾကညာခ်က္ေကာင္းမႈ အေၾကာင္းျပဳျပီး ဒီေန႕ အတန္းထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္စံုေနပါတယ္ ။ မျမင္ဖူးတဲ့ မ်က္ႏွာ အသစ္ေလးေတြကိုလညး္ ျမင္ရတယ္ဆိုပါေတာ့။

"မဂၤလာပါဆရာ..........."

"ဒီေန႕မိုးအံု႕ေနပါတယ္မွတ္တာ။လက္စသတ္ေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားသစ္ေလးေတြ ေက်ာင္းလာတက္ေနၾကတာကိုး။ နင္တို႕ေလ Tutorialနဲ႕ျဖဲေျခာက္မွပဲ ေၾကာက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းကိုေစာေစာလာျပီး အတန္းမတက္ပဲ ေစာေစာလစ္သြားၾကတဲ့ ေစာလစ္ေတြ.......။"

                 ဆရာ့စကားအဆံုးမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္သားေတြအကုန္လံုး တဟိဟိနဲ႕ တိုးတိုးက်ိတ္က်ိတ္ ရယ္ကုန္ၾကတယ္။ ေပၚတင္ၾကီးေတာ့ မရယ္ရဲၾကပါဘူး။ ေတာ္ၾကာ...ဦးေ၀တည္ၾကီးက စိတ္ကူးေပါက္ျပီး စာထေမးရင္ ဒုကၡ...။ အကုန္လံုးက ေက်ာငး္ေျပးျပီး မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲေလ။

"ဒီလိုမ်ိဳး လူေတြစံုစံုညီညီနဲ႕ တက္ေရာက္တဲ့ေန႕မွာ ဆရာက ငါ့တပည့္ေတြကို နာမည္ေပးမယ္…."

                        ဆရာက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ White Boardေပၚမွာ နာမည္ေလးတစ္ခုေရးပါတယ္…။ NATO တဲ့။
"NATOဆိုတာ ဘာလဲ သိၾကလားငါ့တပည့္တို႕"

"NATOဆိုမွေတာ့ နတို(ႏွာတို)ေပါ့။ ဆရာက ငါတုိ႕ကို နွာေခါငး္တိုတယ္လို႕ ေျပာခ်င္တာနဲ႕တူတယ္။
မဟုတ္ေသးပါဘူး NATOကိုအသံထြက္ရင္ NAက န… TOက တူ… ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ေတာ့ နတူ…. အယ္..ဆရာက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲမသိဘူး………..။"

                    လူေတြဆိီမွာ အေပါမ်ားဆံုးအရာက ထင္ျမင္ခ်က္ဆိုတဲ့အတုိင္းပဲ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေ၀ဖန္သံေတြက ထြက္လာပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ဆရာက…..

"ကဲ…ကဲ။ေတာ္ၾကေတာ့ ။ ဆရာေျပာခ်င္တဲ့ NATOဆိုတာ ေနတိုးကိုေျပာတာ…..။"

                      ဟင္…ဆရာကလည္း….ဘာဆိုဘာမွမဆိုင္ဘူး။ မခ်စ္စနိုးေတာင္ စိတ္ထဲကေန အ ဲ့လိုေတြးမိပါတယ္။ အတန္းထဲက ေယာက်ား္ေလးေတြက သူတို႕ကို ေနတိုးလို႕ ဆရာက နာမည္ေပးတာကို သေဘာေတြက်ျပီး သြားကိုျဖီးးးေနၾကတာပဲ။ (တကယ္ကေတာ့ ေခြးေကၽြးလို႕ ၀က္မစား လဒျမင္ရင္ ၇ရက္ဖ်ားမယ့္ရုပ္ေတြ)

"ဒါေပမယ့္ ဆရာက ရုပ္ရွင္မင္းသားေနတုိးကို ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္"

               ဆရာ့စကားအဆံုးမွာ တစ္ခန္းလံုးျငိမ္သက္သြားပါတယ္…….။ဆရာအခုလိုစကားစျပီဆိုရင္ တရားေဟာ…. အဲေလ ဆံုးမစကားေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာ သိျပီးသားေလ။ ဒီဆရာနဲ႕ ဒီတပည့္ေတြက အတုိင္အေဖာက္ညီျပီးသား။ ခ်က္ဆိုရင္ ဗိုက္မွာကပ္….အဲ…အဲ…  ခ်က္ဆိုရင္ နားခြက္က မီးေတာက္ျပီးသား ျဖစ္ေနျပီေလ။

                   တစ္တန္းလံုးျငိမ္ေနေတာ့မွ ဆရာက စကားဆက္ေျပာပါတယ္။

"NATOဆိုတာက No Action Talk Only ကို ဆိုလိုတာ ။ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ အေျပာသမားသက္သက္ပဲေပါ့။ အေျပာသာေကာင္းျပိး တကယ္တမ္းလုပ္ရမယ့္ေနရာလည္းေရာက္ေရာ.. အျဖစ္ရွိေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့လူမ်ိဳးကို ေခၚတာ။ ဆရာကေတာ့ ကိုယ့္တပည့္ေတြ အကုန္လံုးကို NATOမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ NTAO ပဲျဖစ္ေစခ်င္တာ။ No Talk Action Onlyေပါ့။ အေျပာနဲ႕သက္ေသမျပပဲ အလုပ္နဲ႕သာ သက္ေသျပတဲ့လူမ်ိဳးပဲ ငါ့တပည့္ေတြကို ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။"

                          ဆရာ့ရဲ႕ဆံုးမစကားက တကယ္မွန္ပါတယ္။ မခ်စ္စနိုးတို႕ ေပါငး္သင္းဆက္ဆံေနရတဲ့ လူေတြထဲမွာ အေျပာပဲရွိ လက္ေတြ႕မရွိတဲ့ NATOေတြလည္းပါတယ္။ NTAO ေတြကေတာ့ နည္းပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္… အဟုတ္ျဖစ္ရမည္ ဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကို လက္ကိုင္ထားတဲ့လူေတြကို မခ်စ္စနိုး တကယ္ေလးစားပါတယ္။ မခ်စ္စႏိုးကိုယ္တုိင္လညး္ (မျဖစ္ေသးေပမယ့္) အဲ့လိုျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

                         ဆရာက ျငိမ္သက္ေနတဲ့ အတန္းသူအတန္းသားေတြကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လိုက္ျပီး….

"ဒါေပမယ့္ ဆရာတစ္ခုေျပာခ်င္တာက ငါ့တပည့္ေတြ တကယ္လို႕ လူေတာ္မျဖစ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ…..။"

                     လူေတာ္မျဖစ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္တဲ့။ အရမ္းကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းေပါ့။ မိမိကိုယ္တိုင္ လူေတာ္မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာင္ အနညး္ဆံုးေတာ့ လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား…………..။

                 ဆရာ့ရဲ႕ဆံုးမစကားအဆံုးမွာ ေက်ာငး္သူေက်ာငး္သားေတြအားလံုး အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ ျငိမ္သက္လ်က္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႕ေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီေန႕ဆရာဆံုးမလိုက္တဲ့စကားေတြကို အျမဲအမွတ္ရေနမယ္ဆိုတာပါပဲ…….။

ကဲ....သင္က NATOလား???? NTAOလား??????

                                                                                    မခ်စ္စနိုး

Wednesday, November 7, 2012

ကဗ်ာမဟုတ္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္.........


ျဖစ္ခ်င္တာဆိုရင္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ငါ....

နင္ငါ့ကိုပိုခ်စ္လာေအာင္ေတာ့ ငါဘာျဖစ္လို႔ မလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ မသိဘူးေနာ္......

ငါ၀န္ခံပါတယ္ ငါ့ဘက္ကအလြန္ေတြရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြအကုန္လံုးက နင့္ကိုထိခုိက္ေစဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။


လူေတြက ေျပာၾကတယ္......

ေလာကၾကီးက မတရားဘူးတဲ့။

တကယ္တမ္းကေတာ့ ေလာကၾကီးမွာရွိတဲ့လူေတြက မတရားတာပါ။


အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို လူေတြ အစဥ္အဆက္ေမးလာၾကတယ္....။

ဘယ္တုန္းကမွလညး္ အေျဖမရွိခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလညး္ အေျဖရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး....။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ေရွ႕ ႔ဆက္ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ.........။


အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ငါ့ခံယူခ်က္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့

အခ်စ္ဆိုတာ........

မခ်စ္ခင္တုန္းကလည္း ခံစားရတယ္

ခ်စ္ေနရင္းနဲ႔လညး္ ခံစားရတယ္

ခ်စ္ျပီးသြားျပန္ေတာ့လည္း ခံစားရျပန္တာပါပဲ။

(ဒါက ငါ့အတြက္ပဲ မွန္ကန္ႏိုင္တဲ့ဥပေဒသတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ႔)


လမ္းခြဲမယ္လို႔ ၾကံစည္လိုက္တုိင္း

အားလံုးက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မကြဲကြာေစခ်င္ၾကဘူး။

(နင့္ကိုငါသိပ္ခ်စ္မွန္းလည္း အားလံုးက သိတယ္ေလ)

ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၸာကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းသိပံုမရဘူး။

ငါမ်က္ရည္က်ရုံေလာက္နဲ႔ သူမေက်နပ္ႏိုင္တဲ့ပံုပဲ။


လူတိုင္းမွာ ခံစားခ်က္ေတြရွိၾကတယ္.....။

ဒါေပမယ့္ခံစားခ်က္တုိင္း ကဗ်ာမျဖစ္လာႏိုင္ဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ျပလို႔မရႏုိင္ေအာင္ နက္ရႈိငး္လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

အဲ့ဒီ့လိုနဲ႔ပဲ ကဗ်ာတုိငး္ဟာလည္း ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ဒါဆိုရင္ အခုေရးေနတဲ့ငါ့ကဗ်ာကေရာ..........?????

                                                                                          မခ်စ္စနိုး

Sunday, November 4, 2012

တစ္ခါတုန္းက.........

တစ္ခါတုန္းက.....

အခ်စ္က အလြမး္ကိုေမးတယ္

အခ်စ္ကို.......

စိတ္ကုန္တာလား

စိတ္နာတာလား

စိတ္ညစ္တာလား

စိတ္ပ်က္တာလား...လို႔ေမးတယ္။


အလြမ္းက ျပန္ေျဖတယ္

အမွန္တကယ္ ၀န္ခံရရင္.... အခ်စ္ေၾကာင့္..စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာပါ....တဲ့။


အခ်စ္ကထပ္ေျပာတယ္..

သူကလူတုိင္းအတြက္ေမြးဖြားလာတာ.....တဲ့။


အမုန္းက၀င္ေျပာတယ္..

သူ႕ေၾကာင့္လူေတြရင့္က်က္ကုန္တာ...တဲ့။



အလြမ္းက အားက်မခံေျပာတယ္...

သူက လူေတြကို ခံစားမႈေပးစြမ္းႏိုင္ဆံုးအရာ...တဲ့။


အနမ္းက ရင္ခုန္ခုန္နဲ႔၀င္ေျပာတယ္...

မင္းတို႕ေတြေၾကာင့္ ငါ ခဏ..ခဏ ဓါးစားခံျဖစ္ေနရတာ....တဲ့။


အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာ သူတို႕အားလံုး ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္....။

သူတို႕အားလံုးက တစ္ေယာက္ရွိတဲ့ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ရွိေနလို႕မရဘူးဆိုတဲ့ အေျဖကိုေပါ့......။

                                                                            မခ်စ္စႏိုး

Wednesday, October 31, 2012

“ဤကဗ်ာအတြက္ အမည္တစ္စံုတစ္ရာသတ္မွတ္ျခင္းမျပဳရန္”

ဟန္မေဆာင္ခ်င္တဲ့ အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ ႔တစ္၀က္ကို ရင္ထဲမွာသိမ္း….

ျပီးေတာ့ ဘ၀သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ဆိုညည္းလုိက္တယ္….

ေဟာ…ၾကည့္စမ္းပါဦးကြယ္

ငါက ဘယ္ေလာက္ေတာင္လိမၼာလုိက္တဲ့ ေကာင္မေလးလဲလို႔…..။

အဓိပၸါယ္ေဖာ္လို႔မရတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ ႔ရဲ ႔

အဓိပၸါယ္ေဖာ္လို႔မရတဲ့အျမင္တစ္ခ်ိဳ ႔ကို

ငါဥေပကၡာျပဳထားလိုက္တယ္။

ဒါေတြ ငါ့အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူးကြယ္

ငါ့ဘ၀က ငါ့အတၱနဲ႔တင္ ျပည့္စံုျပီးသားပါ။

အေတြးေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ…..ရည္မွန္းခ်က္ေတြထဲမွာ

ငါ ပါ၀င္ပစၥည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ေပ်ာ္၀င္ပစ္လိုက္တယ္

နာက်ည္းမႈနဲ႔က်ရႈံးမႈေတြကို ထပ္မထည့္ပါနဲ႔ေတာ့

ေႏြးေထြးမႈ အားေပးမႈနဲ႔ အၾကင္နာကိုေတာ့ ႏွစ္ဆထပ္ထည့္

နည္းနည္းေလးမွ မဖိတ္စင္ေစနဲ႔ေနာ္…ဒါေတြက ေနရာတုိင္းမွာ ရရွိႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး


ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔

အခ်ိန္ဆိုတဲ့ျဒပ္စင္ေလး နည္းနည္းသာ ေရာထည့္လိုက္

ဒါဆိုရင္ လံုေလာက္သြားျပီ……..

ဘ၀တစ္ခုစာေပါ့…………….။
                                                                                                                       မခ်စ္စႏိုး

Sunday, October 28, 2012

မွားပါတယ္အပ်ိဳၾကီးရယ္.................

ကဲ!ေတြ႕ျပန္ျပီ..။ ရွင္ ကၽြန္မေနာက္ကို အျမဲတမ္းလိုက္ေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိသားပဲ။ ကၽြန္မသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြ.... ကၽြန္မရွိေနႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ရွင္အျမဲ ေရာက္...ေရာက္လာတတ္တာ အခုဆို သံုးလေလာက္ရွိျပီေနာ္။

ရွင့္ကိုကၽြန္မစေတြ႕တဲ့ေန႕ေလးကို ကၽြန္မမွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီ့ေန႔က MNLေဘာလံုပြဲစဥ္ေတြထဲက ရတနာပံုအသင္းနဲ႕ ကေမၻာဇအသင္းတို႕ ကန္တဲ့ေန႔.....သု၀ဏကြင္းမွာေပါ့။ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္ ေဘာလံုးကို၀ါသနာပါတဲ့ကၽြန္မ....

အကိုေတြနဲ႕အတူတူ ရတနာပံုအသင္းကို အားေပးမိတယ္။ ပြဲစျပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ရတနာပံုအသင္းက ကေမၻာဇအသင္းကို ပြဲဦထြက္ဂိုး ကန္သြင္းလိုက္တယ္။



"*ဂိုးးးးးး"



"ေ၀းးေဟးးေဟးး ရတနာပံုဂိုးျပီကြ!!!"



ပြဲဦးထြက္ဂိုးသြင္းလိုက္ႏိုင္တာမို႕ ရတနာပံုအသင္းပရိသတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကၽြန္မေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအေနာက္က မေရမရာအသံမ်ိဳးနဲ႕ ဟူးးးဆိုျပီး သက္ျပင္းခ်သံ တုိးတိုးေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္.......အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေလးမွာေပါ့။ ကၽြန္မ ရွင့္ကိုစေတြ႕ခဲ့တာ...။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုစံနဲ႕ေခါင္းကိုကုတ္ေနတဲ့ ရွင့္ပံုစႀံေလးကို ကၽြန္မအရမ္းရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ရွင္က ကေမၻာဇအသင္းဘက္က အားေပးတယ္နဲ႕တူတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္....။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ ရွင့္ပံုစံက ရွမ္းတိုင္းရင္းသား တစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနသလိုပါပဲ။ ရွင့္ကို အကဲခတ္ေနတဲ့ ကၽြန္မကုိ ရွင္က သတိထားမိသြားတယ္နဲ႕တူတယ္။ ကၽြန္မကို ရွင္က ျဖတ္ခနဲ လွမ္းျပံဳးျပတယ္ေလ။



ဒါေပမယ့္ ကၽြန္က ရွင့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးျပီး ေက်ာခုိင္းပစ္လိုက္တယ္။ မိန္းကေလးျဖစ္ျပီး ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ေရာက္ေနလို႕ ေပါ့ျပက္ျပက္မိန္းကေလးမ်ား ထင္ေနသလား။ ေဘာလံုး၀ါသနာပါလို႕သာ လာအားေပတာရွင့္။ အရလြယ္မယ္ထင္ျပီး ဇာတ္လမ္းလာစလို႕ကေတာ့ ပါးက်ိဳးသြားမယ္မွတ္!!! ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို ခပ္တင္းတင္းပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ကၽြန္မကို ခဏခဏ လွမ္းၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္မမ်က္လံုး ေထာင့္စြန္းမွာ ျမင္ေနရတယ္။ ေဘာလံုးပြဲျပီးလို႕ အျပန္မွာ ကၽြန္မတို႕ကားေနာက္မွာ ရွင့္ကားကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ရွင္ ကၽြန္မဘယ္မွာေနသလဲဆိုတာ လိုက္ၾကည့္တာပဲမဟုတ္လား။ ရွင္ ကၽြန္မတို႕ကားေနာက္မွာပါလာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို အကိုေတြကိုေျပာျပရင္ "ေနာက္တစ္ခါ ေဘာလံုးပြဲလိုက္မၾကည့္ရဘူ"လို႕ ပိတ္ပင္မွာစိုးလို႕ ကၽြန္မ မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ဘူး။



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>



ေနာက္ရက္ေတြကစျပီး ရွင့္ကိုကၽြန္မျမင္ကြင္းထဲမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မသင္တန္းတက္တဲ့ ေနရာတစ္၀ိုက္မွာ..... ကၽြန္မသြားေနက် ေျမနီကုန္း ဒဂံုစင္တာနားမွာ.....

ရွင့္ေျခရာေတြကို ထပ္ေနတာပဲေလ။ ကၽြန္မ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေနရာေတြကို သြားတတ္တယ္ဆိုတာကို ေလ့လာထားတဲ့ရွင္က တနဂၤေႏြေန႕ မနက္တုိင္း ေရႊတိဂံုဘုရား အဂၤါေထာင့္မွာ ေစာင့္ေနဖို႕လည္း ၀တၱရား မပ်က္ခဲ့ဘူး...။

ကၽြန္မလည္း မိန္းကေလးပဲ။ေယာက်ား္ေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို စိတ္၀င္စားသလား...မ၀င္စားဘူးလား

ဆိုတာ သိပ္သိတာေပါ့ရွင္။ ရွင့္ကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္မကို စိတ္၀င္စားေနမွန္း သိပ္သိသာပါတယ္။ ကၽြန္မက မိန္းကေလးပီပီ ကိုယ့္ကိုေျပာလာမယ့္အခ်ိန္ကိုပဲ ေစာင့္ေနရတာ။ ဒါေပမယ့္ရွင္က ကၽြန္မနဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕ေတာင္ အခြင့္အေရးေလးမဖန္တီးပဲ ရွင္တစ္ေယာက္ထဲ အံု႕ပုန္းၾကီး လုပ္ေနတာကိုး။

အခုလည္း ရွင္ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ကၽြန္မအလာကို ေစာင့္ေနျပန္ျပီမဟုတ္လား။ ဒီေန႕လည္း ထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္မနဲ႕ စကားေျပာဖို႕အခြင့္အေရးရေအာင္ မဖန္တီးပဲ ကၽြန္မ ေမြးနံေထာင့္မွာ ေရသပၸါယ္တာ.... ပုတီးစိတ္ေနတာေတြကိုပဲ ေငးျပီး ရွင္ျပန္သြားဦးမွာပဲမဟုတ္လား..

..။ ခ်စ္ရင္ခ်စ္တယ္လို႕ ဖြင့္မေျပာရဲတဲ့ အလကားလူၾကီး။ ရွင္ေတာ့ေနာ္.... ကၽြန္မနဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ေတာ့မွ ဒီအေၾကာင္ကိုေျပာျပီး ဗိုက္ေခါက္ကို လိမ္ဆြဲပစ္ဦးမယ္။

ကဲ............ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘုရား၀တ္ျပဳဦးမွ။ သူ႕ကုိပဲ အာရုံေရာက္ေနလို႕ မျဖစ္ဘူ။ ကိုယ့္ေမြးနံေထာင့္မွာ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့ ကၽြန္မကို သူက ဘုရားတန္ေဆာင္းတစ္ခုမွာ ထုိင္ျပီးေငးေနေလရဲ႕။ သူၾကည့္ေနမွန္းသိေနေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘုရားစာရြတ္တာေတာင္ ပါးစပ္က်ယ္က်ယ္မဟမိဘူး။ တိုးတိုးေလးပဲ ရြတ္ေနမိတာ...။ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္မအေဒၚေတြသာ သိလို႕ကေတာ့ ကုေျႏၵမရဘူးဆိုျပီ ေခါင္းကိုနာနာေလး ေခါက္မွာေသခ်ာတယ္။ ကၽြန္မလည္းအေဒၚေတြနဲ႕ ေနရေတာ့ အေဒၚေတြလိုအပ်ိဳၾကီးစတိုင္ျဖစ္ျပီး အဖြားၾကီးအိုေပါက္စေလး ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက အေဒၚေတြလိုေတာ့ အပ်ိဳၾကီးမလုပ္ပါဘူးေနာ္။ ကၽြန္မကိုၾကိဳက္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ... စစ္ဗိုလ္ေတြ...ဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲက စိတ္ၾကိဳက္ေရြးလို႕ရေနတာပဲဟာ...

...။

ေဟာ......... သူ ကၽြန္မအနားကို ေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခသံ ၾကားတယ္။ သူ ကၽြန္မကို စကားလာေျပာမလို႕လားမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအနားကိုမေရာက္ခင္ ေျခသံက ရပ္သြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ရွင္က အလွဴခံပံုးထဲကို ေငြစကၠဴအသစ္ေလးေတြ လာလွဴတာကိုး။ ကၽြန္မျဖင့္ ရင္ကိုထိတ္သြားတာပဲ။ ရွက္ရွက္နဲ႕၀န္ခံရရင္ ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခုန္သြားတယ္။ ကဲ... ေနေတာင္ နည္းနည္းပူစျပဳလာျပီ။ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္.....။



"အားးးး.......အမေလး နာလိုက္တာ"



အေရွ႕ဘက္မုခ္ေလွကားကအဆင္းမွာ ကၽြန္မေျခေခ်ာ္ျပီး လဲက်သြားတယ္။ လူၾကားထဲမွာေခ်ာ္လဲတာဆိုေတာ့ ရွက္လိုက္တာေနာ္...။ ကၽြန္မ ေျခက်ငး္၀တ္လည္သြားတာနဲ႕တူတယ္။ သိပ္နာတာပဲ။ ဒုကၡပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး အကူအညီလွမ္းေတာင္းမွ အဆင္ေျပမယ္နဲ႕တူတယ္။

ေဟာေတာ့...... သူက ကၽြန္မဆီေလွ်ာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမေျပာ...ညာမေျပာနဲ႕ ကၽြန္မကို ပုခံုးကေန ဆြဲထူလိုက္တယ္။ သူက ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲနဲ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကၽြန္မကို ပုခံုးဖက္ျပီး ဓါတ္ေလွကားဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ၾကည့္....ဘယ္လိုလူၾကီးလဲ??? ဓါတ္ေလွကားေမာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးကေတာင္ ကၽြန္မတို႕ကို ျပံဳးျပံဳးၾကီး လိုက္ၾကည့္ေနေသးတယ္။ ရွက္လိုက္တာေနာ္........။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ရွက္စိတ္နဲ႕ ထူပူသြားတာပဲ။

ဖိနပ္အပ္တဲ့ေနရာနားေရာက္ေတာ့ သူက ကၽြန္မကုိ က်ားဘန္းပရုတ္ဆီဘူးအေသးေလး ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူေနာက္ထပ္ေပးလာတာက စာအိတ္အျပာေလးတစ္ခု.....။ အုိ....ကၽြန္မ အရမး္ရင္ခုန္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရည္းစားစာေပးတဲ့ေနရာၾကီးကေတာ့ ရင္ခုန္ခ်င္စရာ မေကာင္းဘူးေနာ္။ သူကေတာ့ စာေပးျပီးျပီးခ်င္း ကၽြန္မကိုေက်ာခုိင္းျပီးေတာ့ ျပန္သြားတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ "ေျခေထာက္နာေသးလား....သက္သာရဲ႕

လား" သူတစ္ခုခုေတာ့ ကၽြန္မကိုေမးသင့္တာေပါ့။

ေျခေထာက္က အရမ္းနာေနတာမို႕ ကၽြန္မTaxiဌားျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အ၀တ္အစားေတာင္မလဲႏုိင္ေသးဘူး။ ကၽြန္မ အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ခ်ျပီး စာအိတ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။အထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ေရးထားပါလိမ့္??? စာအိတ္ေလးက ေရေမႊးနံ႕သင္းသင္းေလးေမႊးေနတယ္။ ကၽြန္မ စာေခါက္ေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္......။



"ခ်စ္သူ..........."



အမယ္....ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အလာၾကီးပဲ။ ကၽြန္မကို ေခၚေ၀ၚတဲ့အသံုးအႏႈန္းကိုက ခ်စ္သူတဲ့။အခုကတည္းက ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႕....။ ကဲေလ.....စာကိုဆက္ျပီးေတာ့ ဖတ္ဦးမွ။



"ခ်စ္သူ..................
ကၽြန္ေတာ္က စကားမေျပာႏိုင္တဲ့သူမို႕ ခ်စ္သူကိုခ်စ္တယ္လို႕ စာနဲ႕ပဲေျပာပါရေစ။


ေဟာေတာ့!!! ကၽြန္မ ေယာင္ယမ္းျပီး စာရြက္ကို လံုးေျခလိုက္မိတယ္။ စာေတာင္ ဆက္ဖတ္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ သူက စကားမေျပာႏိုင္တဲ့ ဆြံ႕အေနတဲ့သူတဲ့။ ဘုရားေရ......။ ေၾသာ္.....ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ကၽြန္မကို ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာတာကိုး။ ကၽြန္မကေတာ့ သူ႕ကို ရုပ္ကလည္းေခ်ာ... အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ လူေခ်ာေလးဆိုျပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားလိုက္ရတာ။ လက္စသတ္ေတာ့...သူက အအၾကီးပဲ။

ကၽြန္မ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပဲနဲ႕ အံ့အားသင့္ေနမိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္.... စကားမေျပာႏိုင္တဲ့ သူ႕အျဖစ္ကိုလည္း သနားမိတယ္။ ကၽြန္မ သူ႕ကိုသနားေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ေတာ့ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ဘယ့္ႏွယ့္...အိမ္မွာေတာင္ စကားနည္းတဲ့ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာ ပ်င္းေနရတာ။ သူနဲ႕သာဆိုလို႕ကေတာ့ ကၽြန္မပါ စကားေျပာတတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ကို ဒံုးဒံုးခ်လိုက္မိတယ္။ ေတာ္ျပီ... အပ်ိဳၾကီးပဲလုပ္ေတာ့မယ္လို႕................။

                                                                    မခ်စ္စႏိုး
(အမေတာ္မ်ားအား ရည္ရြယ္ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါ.......။ အမေတာ္အပ်ိဳၾကီးမ်ား သည္းခံၾကပါ။)

Sunday, October 21, 2012

မခ်စ္စႏိုးရဲ႕၀ါသနာ

"ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ အျပဳအမူေတြ စကားေျပာဆိုပံုေတြ သူတို႔ေတြ ေဆာ့ကစားတဲဲ့ ေဆာ့ကစားနည္းေတြကို ေလ့လာၾကည့္တာနဲ႔ အဲ့ဒီ့ကေလးက ဘာ၀ါသနာပါလဲဆိုတာ သိႏိုင္တယ္ဗ်"

"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ"

"ကေလးေတြက ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တဲ့အေၾကာငး္အရာေလးေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ျပီး
အခုကတညး္က ေဆာ့ကစားတာမ်ားတယ္……။ ဥပမာ ……….ဆိုၾကပါစို႔ဗ်ာ။ ကေလးက ဆရာ၀န္လုပ္တမ္းကစားမယ္ လူနာေတြကိုေဆးကုေပးလိုက္ ေဆးထိုးေပးလိုက္ ကစားေနမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ့ကေလးရဲ ႔ မသိစိတ္ထဲမွာကိုက ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္စိတ္ကိန္းေအာင္းေနတယ္။ အဲ့ဒီ့စိတ္ကို မိဘကသာ အားေပးျပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရင္ အဲ့ဒီ့ကေလးဟာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ။"

"ကၽြန္မသားေလးကေတာ့ အားတာနဲ႔ အုိုးပုတ္ကေလးေတြနဲ႔ ဟင္းခ်က္တမ္းကစားေတာ့တာပဲဆရာ။ မိန္းကေလးလညး္မဟုတ္ပဲနဲ႔ အိုးပုတ္ေတြနဲ႔ကစားတတ္တာဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၀ါသနာက ဘာျဖစ္ႏိုင္သလဲဆရာ။"

"ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ျပီး အခုအရြယ္ကတညး္က အိုးပုတ္ေတြနဲ႔ကစားတယ္ဆိုေတာ့…………… ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေျပာရရင္ ဒီကေလးဟာ ၾကီးလာရင္ ဟင္းလ်ာေကာင္းေတြကိုခ်က္ျပဳတ္မယ့္သူ စားဖိုမွဴးေပါ့ဗ်ာ အဲ့ဒီ့လိုမ်ိဳး အခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါတဲ့သူျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေယာက်ား္ေလးေတြ ဟင္းခ်က္ေတာ္ရင္ မိန္းကေလးေတြ လိုက္မမွီဘူးဗ်။ သူ႔၀ါသနာေလးကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးလိုက္ပါဗ်ာ…..။"


ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ကေလးအေမမ်ား၏ စကား၀ိုင္းေလးျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ေဒၚသူဇာလြင္တို႔ အိမ္တြင္ ကထိန္သကၤန္းကပ္ပြဲျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း စုေ၀းေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူမသားေလးကို ျပေနက် ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးကိုပါ ဖိတ္ၾကားထားေလရာ ေဒါက္တာေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကေလးအေျခအေနကိုသိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္ကာမွ ေဒၚသူဇာလြင္၏ သားေလးက အခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါေသာ ကေလးျဖစ္ေနေလသည္။


"ကၽြန္ေတာ္အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္ကေလး ဘာ၀ါသနာပါလဲဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာျပီး သူတို႔ရဲ႕ ၀ါသနာေလးေတြကို အားေပးေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးလိုက္ၾကပါဗ်ာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ မိဘေတြဆိုရင္ ကေလး၀ါသနာမပါတဲ့အလုပ္ကို အတင္းအၾကပ္လုပ္ခုိင္းေတာ့ ကေလးက မိဘေတြလုပ္ခိုင္းတဲ့အလုပ္မွာလည္း မထူးခၽြန္ဘူး။ သူ၀ါသနာပါတဲ့အလုပ္မလုပ္ရတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီ့ဘက္မွာလည္း မထူးခၽြန္ေတာ့ဘူးေပါ့။ "


"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ ခ်ိဳလညး္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ သမီးေလးဘာ၀ါသနာပါလဲဆိုတာကို ေသခ်ာေလ့လာပါ့မယ္။ သမီးေလးရဲ႕ ၀ါသနာကို

အားေပးျပီး အနာဂါတ္မွာ ထူးခၽြန္ေအာင္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးမယ္။"

"အင္း ဟုတ္တယ္….ဟုတ္တယ္။ တို႔ေတြလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကေလးေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ဦးမွ…"

ေဒၚမိမိခ်ိဳ၏စကားကို ကေလးအေမမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုငး္ေထာက္ခံၾကေလသည္။ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးကေတာ့ ဘာကိုသေဘာက်ေနသည္မသိ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ႕ ျပံဳးေနေလသည္…………….။


>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ေဒၚခင္ေလးျမင့္တစ္ေယာက္ အေတြးမ်ားျဖင့္အိမ္ျပန္လာသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး စဥ္းစားမိတာက ဖိုးကံေကာင္းနဲ႔ ခ်စ္စႏိုးတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ဘာ၀ါသနာပါလဲဆိုတာကိုပင္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေမ်ာက္မူးလဲေတြမို႔ ေဆာ့နည္းေပါင္းစံုျဖင့္ မရိုးႏိုင္ေအာင္ ေဆာ့ၾကေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆာ့ေနသည္ကိုသာ နာရီ၀က္ေလာက္ ေလ့လာပါက ၾကည့္တဲ့သူသာ မ်က္စိမူးေနာက္ျပီး မ်က္ရိုးကိုက္သြားေလာက္သည္။ သူမ၏ကေလးမ်ား ဘာ၀ါသနာ ပါသနည္း??????????? စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေခါငး္ရႈပ္လာတာမို႔လို႔ အေတြးစကို ျဖတ္ကာ အိမ္ထဲလွမ္း၀င္လိုက္သည္။

"ေအးေအးေရ ဖိုးကံေကာင္းနဲ႔ ခ်စ္စႏိုး ဘယ္မွာလဲ"

"ျခံအေနာက္မွာ ေဆာ့ေနၾကတယ္ အန္တီေလး"

"အင္း……ဒါဆို ငါ့အတြက္ သံပုရာရည္တစ္ခြက္ေဖ်ာ္ျပီး ျခံေနာက္ယူလာခ့ဲ"

ေဒၚခင္ေလးျမင့္တစ္ေယာက္ ျခံေနာက္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။သားနဲ႔သမီးဘာ၀ါသနာပါလဲဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္မည္။ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးသင့္သည့္၀ါသနာဆိုရင္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရေပမည္။

"ေဖာက္သည္ေတြ လာတယ္ေဟ့။ ထံုးစံအတိုင္းသာ ခ်ေပး….။ တို႔ေဖာက္သည္ေတြ အၾကိဳက္ကို သိပေစေနာ္။ ဒီေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ လုပ္စားေနရတာ။"

"ဟိုဘက္မွာ ပိုက္ဆံရွင္းေနတယ္ သြားယူေလ။ ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ။ အေၾကြးေတာ့ မရဘူးေနာ္။ ပိုက္ဆံမေလာက္ရင္ နာရီထားခဲ့။ပုလင္းေတြသိမ္းဦး။"



ျခံအေနာက္တြင္ ခ်စ္စႏိုးက စားပြဲခံုတစ္လံုးႏွင့္ထိုင္ကာ ဖိုးကံေကာငး္ကို ဟိုခိုင္းလုိက္ ဒီခိုင္းလိုက္လုပ္ေနသည္။ ဖိုးကံေကာငး္က ဟိုဘက္နားေျပးလိုက္ ဒီနားေျပးလိုက္နဲ႔ ခ်စ္စႏိုးလက္ညိဳးထိုးသမွ် အခ်ိဳရည္ပုလင္းေတြကို လိုက္သိမ္းေနေလသည္။ ေၾသာ္…..သူတို႔ေစ်းေရာင္းတမ္းေဆာ့ေနၾကတာကိုးးး။

"အေမ မခ်စ္စႏိုးတို႔ေရာင္းတာကို အားေပးပါဦး။"

"အင္း …အားေပးရမွာေပါ့။ ငါ့သမီးက ေစ်းေရာင္းတမ္းေဆာ့ေနတာလား။"

"ဟုတ္တယ္အေမရ ေရာငး္ေကာင္းတယ္သိလား"

"ဟုတ္လား…။ ၾကည့္စမ္းပါဦး….။ တစ္အိမ္လံုးက ပုလင္းေတြ အကုန္ပါပဲလား ။ မခ်စ္စႏိုးက အေအးဆိုင္ဖြင့္ေနတာလား????"

"ဟုတ္ဘူး……."

"ဒါဆို ငါ့သမီးက ဘာေရာင္းေနတာလဲ"

"အရက္ေရာင္းေနတာ"

"ေဟာေတာ့…………………"

ေဒၚခင္ေလးျမင့္ခမ်ာ ရင္ဘတ္ဖိသြားရေလေတာ့သည္.........။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့၀ါသနာေပကိုးးးးးးးးးး။

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

                                                                                       မခ်စ္စႏိုး